Shelby GLHS - GTI killer z USA

Ostatnio przez „wirtualną zatokę aukcyjną” przeszedł naszym zdaniem jeden z najbardziej niedocenianych amerykańców, przy czym jankeski rodowód traktowalibyśmy trochę z przymrużeniem oka, choć… rodowici Amerykanie to chyba tak naprawdę tylko Indianie. Oto bardzo niepozorny Shelby GLHS, czyli GTI killer mało atrakcyjnej epoki. Dodge Omni/Plymouth Horizon to zamerykanizowany, przednionapędowy kompakt (US: „subcompact” = auto miejskie) powstały we współpracy z europejską Simcą, czyli późniejszym, francuskim Talbotem. „Autko” powstało na płycie L-Body, będącej efektem (przymusem) kryzysu energetycznego, a oferowane silniki jedynie R4 bazowały na europejskich konstrukcjach i nie przekraczały nawet 2.2 L pojemności. Kompakty te przyjęto bardzo ciepło, gdyż Chrysler, czyli ‘koncern inżynierów’ wyprzedził FoMoCo oraz GM razem wziętych i tym samym mógł konkurować z „egzotycznym” VW Rabbit (US: Golf). Montowano je od końca lat 70-tych do początku 90-tych. Powód dla którego opisujemy tego mało atrakcyjnego i (póki co) niedocenionego US Car-a jest Carroll Shleby. Ten owiany legendą człowiek w jałowych dla amerykańskiej motoryzacji czasach wpadł na odważny pomysł: weźmie na swój warsztat Dodge’a Omni, adaptując do niego rozwiązania z wcześniejszego Shelby Chargera tj. pakiet stylizacyjny oraz zmiany w zawieszeniu i przeniesieniu napędu. Tak powstał Dodge Omni GLH, przy czym ostatnie 3 litery to magiczny skrót od „Goes Like Hell”, co w wolnym tłumaczeniu brzmi „piekielni szybki”. Amerykańska fantazja… Rocznik modelowy 1984 miał jeszcze silnik wolnossący, ale już rok później zawitała turbosprężarka i 110 KM oraz 175 Nm, co na auto ważące ok. 1 tony nadawało mu rzeczywiście pierwszorzędne osiągi, lecz prawdziwy diabełek to dopiero końcowe 500 szt. z lat 1986-87, które nazwano po prostu Shelby GLHS od „Goes Like Hell Sm’more”, czyli „piekielnie szybki i jeszcze trochę”. Te ostatnie otrzymały kute elementy silnika, intercooler, specjalny dolot, większą przepustnicę, turbo, nowe wtryski, przewody paliwowe, okablowanie, kolektor wydechowy, oprogramowanie sterujące. Suma summarum 175 KM i 237 Nm.W środku dodano skórzany drążek Momo, kierownicę sportową Izumi oraz różnorakie oznaczenia na karoserii plus plakietki seryjne. Jednym słowem dużo solidnych i wartościowych dodatków dzięki którym ten ‘sleeper’ wyciągał 209 kmh rozpędzając się do 60 mph (97 kmh) w zaledwie 6,5 s. Bił każdego Golfa GTI, że o samozwańczych muscle cars nie wspomnimy! Był on tak dopracowanym modelem, że na wzór stworzono następcę, czyli Chargera GLHS (nie mylić z kultowymi muscle cars).Jeden z takich koncepcyjnych rodzynków w świetnej kondycji, pełną dokumentacją i przebiegiem raptem 6’600 mil, bezowocnie przewinął się przez eBay-a. Ostatni licytujący zaoferował 13’300 USD, ale ceny minimalnej nie osiągnięto. Wcześniejszym właścicielem był słynny kierowca NHRA Don Gralits. Jedyna modyfikacja to usunięta dawniej klatka bezpieczeństwa. Po co komu ona w takim modelu? No więc GLHS był szybszy nawet od oryginalnego Shelby Mustanga GT350… Naturalnie Amerykanie i tak modyfikowali swoje GLHS autentycznymi akcesoriami Mopar dochodząc do 205 KM i 334 Nm, a wiele z tych dodatków trafiło m.in. do o wiele późniejszych modeli SRT4.