Dajiban - nowy trend w tuningu amerykanów?

Jednym ze starszych odłamów w amerykańskiej motoryzacji są vany. Stworzone jako muły robocze lub transportery osób mało którego pasjonata z płynącą w żyłach benzyną interesowały. Sytuacja uległa zmianie w latach 70-tych kiedy to surferzy oraz hipisi coraz częściej zaczęli wykorzystywać poczciwe furgonetki i przerabiać je na komfortowe salonki, nie zapominając przy tym o wzmocnieniu zazwyczaj drzemiącej obok nóg V8. W takich wehikułach uprawiali cruising np. słynnym bulwarem Van Nuys, nierzadko „podwożąc” nowo poznaną przyjaciółkę i od czasu do czasu „mierząc” na światłach osiągi swego transportera z przypadkowo napotkanym rywalem… Trzeba przyznać, że jeśli chodzi o tuning aut, prym wśród trendów wiodą Amerykanie. Co roku targi SEMA są pokazem najnowszych stylów i fantazji w ich przeróbce. „Dajiban” to styl tuningowy, który zrodził się z fascynacji amerykańskimi vanami, lecz poza granicami USA, a dokładniej w orientalnej Japonii. Słowo „dajiban” oznacza „Dodge Van” i już na początku zdradza nam dużo na ten temat. Kojarzycie słynną serię klasycznych wyścigów torowych Trans-Am, w której startowały po koniec lat 60-tych muscle cary?

Szaleni Japończycy importują z USA starsze vany, furgonetki Dodge Van/Ram Wagon i przerabiają je (ze smakiem) na weekendowe wyścigówki, którymi swobodnie można jeździć na co dzień! Ich przeróbki przypominają stylem właśnie te amerykany, które startowały niegdyś w klasycznej formie wyścigowej. Mało tego - oni tymi vanami się naprawdę ścigają w specjalnie do tego celu stworzonej pseudo-wyścigowej klasie! W dajiban-ach montowany jest nowy silnik z oferty MoPar-a, wydech o mniejszym oporze, zawieszenie wymieniane jest na profesjonalny sportowy wariant, zakładane są specjalnie dopasowane lekkie felgi z kultowymi oponami BFG Radial T/A, dodatkowy spojler przedniego zderzaka i typowo wyścigowe zaczepy holownicze. We wnętrzu panuje prawie, że sportowy minimalizm (nowe, bardziej kubełkowe fotele, mniejsza kierownica), aczkolwiek nie ma jakichś klatek bezpieczeństwa, czy tym podobnych poważnych zabezpieczeń. Bardziej przypomina to typowego „gołego” dostawczaka.

Zewnętrzne malowanie to już kwestia gustu właściciela - część wozów lśni jakby co dopiero opuściła bramy fabryki, inne z kolei stylizowane są na „po przejściach” lub tzw. „cult-style”. Takie konwersje wbrew pozorom nie należą do tanich. Kwestią otwartą pozostaje pytanie, czy taki odłam motoryzacyjnej subkultury przyjmie się gdzie indziej? My nie mielibyśmy nic przeciw, by do grona zaadoptowano także modele Chevroleta i Forda…