Dodge Viper GTS-R - życie po życiu

W 1996 roku po raz pierwszy do produkcji wszedł Viper GTS, czyli odmiana coupe Vipera RT/10. Jego dach „double bubble” miał dwa wybrzuszenia, aby pomieścić pasażerów w kaskach wyścigowych, co było ukłonem w stronę jego naturalnego rewiru, czyli ¼ mili oraz torów wyścigowych. Prócz dachu GTS miał też bardziej aerodynamicznie nadwozie, z charakterystycznym „żmijowatym” wlotem na masce. Odchudzone i wzmocnione zostało całe podwozie, jak i silnik V10, rozwijający w okolicach 450 KM. Viper 2-giej generacji (1996-02) trafił również za Atlantyk, gdzie sprzedawany był pod marką Chrysler, a w Wlk. Brytanii jako Dodge’a SRT-10 - wszystkie ze zmianami homologacyjnymi. Import do Europy zbiegł się z opracowaniem wersji wyścigowej GTS-R. Co prawda niektóre teamy w USA już wcześniej podejmowały próby ścigania się zmodyfikowanym we własnym zakresie roadsterem, ale otwarte nadwozie pomimo mocnego silnika nie dawało odpowiedniej sztywności o było wadą w stosunku do fabrycznych bolidów. Rozwój odmiany coupe przebiega na równi z opracowaniem wyścigowej odmiany z francuskim zespołem Oreca i brytyjskim Reynard Motorsport. Nadwozie GTS-R’a odchudzono, dodano skrzydło i dodatkowe owiewki nadwozia, natomiast silnik na styk zmieścił się w homologacyjnym limicie 8000 ccm pojemności. Wyścigowy Viper odniósł wiele zwycięstw w tym tak prestiżowe, jak 24-godzinny Le Mans, Nürburgring, Daytona itp.Niemiecka stajnia wyścigowa Zakspeed z Niederzissen, nieopodal słynnego toru Nürburgring, zdominowała GTS-R’em wyścigi długodystansowe VLN w 1999, aż do sezonu 2000, kiedy została zdyskwalifikowana za zbyt duży rozmiar zbiornika paliwa po zmianie przepisów homologacyjnych.

Viper GTS-R Zakspeed trafił w prywatne ręce i pomimo, że Chrysler zmuszony był przepisami FIA na wypuszczenie seryjnej, limitowanej do 100 szt. serii GTS-R, nowy właściciel udał się do warsztatu Heurich Classics w Rupboden. Tam, gdzie zazwyczaj restauruje i serwisuje się klasyki, otrzymano zadanie demobilizacji GTS-R’a i przystosowaniu na drogi publiczne, jednocześnie przy zachowaniu jego bojowego stylu.Usunięto tylny dyfuzor, zamieniono układ hamulcowy wraz z dodaniem ręcznego, zwiększono kąt pracy kierownicy, zamontowano fotel pasażera, zmieniono całą elektrykę, a opony zamieniono na uliczny wariant sportowy. Najciekawsze i zarazem najbardziej kontrowersyjne, że pod długa maskę trafił silnik V8 6.2, zamiast oryginalnego motoru. Żadnych innych specyfikacji na jego temat nie podano, więc możemy jedynie gdybać, czy to przypadkiem nie jednostka GM...? Karoserię oklejono na styl teamu Zakspeed-Hasseroder.„Zdemobilizowany” GTS-R waży obecnie 1350 kg, co przy 600 KM jakoś ujemnie nie wpływa na jego osiągi, pomimo to brak V10 pozostawia pewną pustkę… w komorze silnika.